Deze foto hangt aan mijn muur tegenover mijn bed. Why?
Nou, er zat dus een spijker in die muur en deze foto had ik nog in een lijst. Dus ik hing ‘m maar op, dan staat ‘ie ook niet in de weg, dat idee.
Maar nu kijk ik er steeds naar en denk ik: wat bizar. Dit was Sandra-voor. Wel ook Sandra, zelfde inhoud, zelfde verlangens, zelfde dromen. Dat weet ik, want ook toen schreef ik, dus dat kan ik allemaal teruglezen… zo anders ben ik niet in de kern.
En toch is het Sandra-voor. Deze foto is gemaakt nog geen maand voor mijn burn-out. Op een vroege donderdagochtend door mijn studenten, omdat ze dat moesten, voor een opdracht. Vlak na deze ochtend werd alles anders en brak er een bizarre periode aan vol dieptepunten, ontdekkingen en veranderingen. Vol blijdschap, schrijfsels en hoogtepunten.
Je zou kunnen zeggen dat ik nu dan Sandra-na ben. Na het onderwijs, na de burn-out, na flinke transformaties. Je zou mijn kleermakerszit-meditatie-p
Maar zo voelt het niet, als Sandra-na. Want er is geen na.
Ik ben Sandra-nu.
