Waarom het je steeds niet lukt om je gedrag blijvend te veranderen!

Oh, wat hou ik er toch van als iemand of iets (een boek of artikel) mij confronteert met een harde waarheid. In het begin natuurlijk niet, dan ga ik nog in de verdediging, zeg ik dat het onzin is of kom ik met een vage redenering waarom het niet kan kloppen. Toch ga ik er vervolgens over nadenken en dan kom ik erachter dat de harde waarheid juist bevrijdend werkt en tot nieuwe inzichten leidt. De afgelopen tijd heb ik verschillende inzichten verzameld die ik lekker negatief vind en vandaag ga ik de eerste met je delen!

Vroeger was ik echt een zesjesleerling en later was ik de absolute zesjesstudent. Ik deed alleen het hoognodige en daarmee haalde ik alles nét (of net niet). Dit hoognodige deed ik natuurlijk ook op het allerlaatste moment, want ik was een koningin in uitstellen. Het bezorgde mij ontzettend veel frustratie en elke keer nam ik me voor om toch een keer op tijd te beginnen. Ik maakte planningen waar ik me twee dagen aan hield en dan verslapte de boel weer. Nogmaals frustratie, ik had weer gefaald, het werd weer last-minute werk en stress!

Herkenbaar? Met studeren? Met gezond leven? Sporten? Andere voornemens? Het lukt je maar niet om meer discipline te krijgen. Je wil het heus wel echt veranderen, maar je vindt de motivatie niet. Je hebt niet genoeg wilskracht of hoe je het ook maar wil noemen. En hoe minder vaak je doet wat je je voorneemt, hoe moeilijker het is het vervolgens wel weer te gaan doen.

Herken je dit niet? Stop dan maar met lezen, waarschijnlijk heb je wel iets beters te doen…

 

Herken je het wel? Dan is dit de reden waarom het je steeds niet lukt:

Je wilt het gewoon niet graag genoeg!

 

Rustig, wacht even met protesteren, ik leg het uit.

Toen ik tijdens mijn studie een keer tegen een wijs iemand aan het zeuren was over mijn uitstelgedrag, zei hij nog eens goed te kijken naar wat mijn gedrag mij opleverde. Ok, ik stelde inderdaad alles uit tot het laatste moment, wat zorgde voor een enorme druk. Die hoge druk zorgde er weer voor dat ik mijn lat wat lager legde en dat ik vervolgens briljante ideeën kreeg. Wat een paradox! Als ik dan vervolgens een voldoende of zelfs een dikke voldoende kreeg, dan gaf me dat een beste kick. “Kijk, met minimale inspanning toch een (redelijk) goed cijfer! Awesome!” Die kick, die werkte bijna verslavend, waardoor ik eigenlijk geen reden had om het anders te doen. Blijkbaar wilde ik het niet graag genoeg! Want ik wist ook dat het bij mij altijd zo werkte dat als ik iets écht wilde, ik het heus wel deed.

Blijkbaar is het dus zo:

Het gedrag dat je eigenlijk wil veranderen levert je iets op.

 

Nu komt het moeilijkste stuk. In mijn geval was het duidelijk wat ik uit mijn uitstelgedrag haalde, maar vaak is het heel ingewikkeld om te achterhalen wat je eraan hebt om het niet te veranderen. Daarnaast is het meestal een hele lelijke reden. Een die je liever niet onder ogen ziet. Toch is het van belang om dit te doen, want het maakt de situatie veel overzichtelijker. (Mocht je echt geen reden kunnen ontdekken, dan heb ik nog wel een lijstje met mogelijke [lelijke] redenen voor je:-D) Het mooie is namelijk dat je hierna een keuze hebt.

A. Je besluit dat je reden om niet te veranderen best ok is, dus het hoeft niet meer. Heerlijk, weg stress, weg gedoe! Dit is bijvoorbeeld het geval als je denkt dat je moet veranderen voor anderen, maar hier zelf ondertussen totaal geen behoefte aan hebt.

B. Je ziet in dat je reden om niet te veranderen nergens op slaat en je besluit het grager te willen!

Beide gevallen leveren je enorm veel op. Bij keuze A is het duidelijk, je hoeft je er verder niet meer druk om te maken. Bij B zorgt de keuze ervoor dat je bijna automatisch meer wilskracht hebt. Je instelling verandert namelijk van “Ik moet echt gezonder gaan eten” naar “Ik ga gezonder eten omdat ik dat wil!” Hierdoor wordt het een stuk makkelijker vol te houden. Uiteindelijk moet je natuurlijk nog doorzetten en komen er flink wat moeilijke momenten voorbij, maar elke keer kun je weer teruggaan naar de vraag wat je reden was om het niet te veranderen en dat geeft je opnieuw een keuze.

Het zou kunnen zijn dat deze manier van kijken totaal niet bij jou past. Dat is natuurlijk prima! Het is geen absolute waarheid, het is gewoon hoe ik het zie. Ik vind deze manier van kijken ontzettend prettig, want het maakt de boel een stuk overzichtelijker voor mij. Het is dus ook echt niet zo dat ik nu ineens alles wat ik me voorneem doe en volhoud. Maar hey! Wie weet heb je hier wat aan.

Dus, wat ga jij nu op deze manier aanpakken?