“Je bent gewoon te kritisch!”
Ik had het mijn moeder meerdere keren horen zeggen wanneer we spraken over mijn liefdesleven (of eigenlijk over het gebrek eraan). Vaak haalde ik mijn schouders op als ze dit zei, want ik maakte me nog geen zorgen, maar op den duur bekroop me het nare gevoel dat ze wel eens gelijk zou kunnen hebben. Want hoewel ik aan mannelijke aandacht geen gebrek had, was ik alweer een hele poos vrijgezel. Er had tussen die geïnteresseerden gewoon geen enkele man gezeten voor wie mijn hart sneller ging kloppen. Misschien had mijn moeder dan toch gelijk en gaf ik niemand een eerlijke kans doordat ik al “next” riep voordat ik een man echt had leren kennen. Ik besloot het te onderzoeken.
Niet kritisch willen zijn en tegen mijn gevoel in kiezen
Vrij snel nadat ik me een beetje zorgen begon te maken over mijn kritische houding ontmoette ik een man met wie ik een leuke klik had. Tijdens onze eerste date kletsten we fijn en lachten we ontzettend veel, maar ik vermoedde dat een liefdesrelatie er niet in zou zitten. Dat had niet te maken met kenmerken of eigenschappen van hem, maar met het gevoel dat ik had bij hem. Toch besloot ik, door mijn angst te kritisch te zijn, opnieuw met hem af te spreken om te kijken of dat gevoel zou veranderen. Vervolgens spraken we nog een keer af, en nog een keer, en nog een keer. Zo werd onze band steeds hechter. Op een dag vertelde hij me dat hij sterke gevoelens voor me had en vroeg hij mij of ik hetzelfde voelde. Ondanks dat ik vanaf het begin eigenlijk al wist dat dit niet zo was, zei ik toch ja. Want wat als dit nou juist wel die leuke partner voor mij was en ik alleen maar dat onheilspellende gevoel had omdat ik “te kritisch” was?
Een verdrietig einde
Je kunt misschien wel raden hoe dit verhaal verder gaat. We doken samen in een relatie en beetje bij beetje kwam ik erachter dat hij toch niet de juiste man voor mij was. Als ik keek naar de lijst die ik had samengesteld met de dingen die ik het allerbelangrijkst vond ik een relatie, miste daar een flink aantal van. Omdat ik in die tijd toch veel om hem was gaan geven bleef ik het proberen, maar uiteindelijk kon ik mezelf en hem niet meer voor de gek houden en verbrak ik de relatie. Voor ons allebei was dat ontzettend verdrietig.
Nee zeggen is jezelf en de ander vrij maken
Achteraf gezien was het aan het begin al duidelijk geweest. Ik voelde al dat ik niet genoeg energie van hem kreeg om een liefdesrelatie met hem aan te gaan. In plaats van dat ik hem dat direct liet weten, stelde ik het uit en maakte ik het daarmee heel veel emotioneler en moeilijker. Op het Superrelatie Weekend werd me duidelijk dat ik deze keuze uit angst had gemaakt. Ik was bang hem te kwetsen door nee te zeggen en tegelijkertijd maakte ik me zorgen dat ik iets moois mis zou lopen omdat ik misschien te kritisch was. Nu weet ik dat ik het ook anders had kunnen zien en dat ik hem en mezelf juist vrij had gemaakt door nee te zeggen. Want nee zeggen als je niet genoeg energie van iemand krijgt is geen afwijzing, het is jezelf en de ander de kans bieden op een relatie of een persoon die wél goed past. Nu ik dit weet klinken de woorden van mijn moeder niet meer in mijn achterhoofd als ik een leuke man ontmoet. Ik hoef me niet meer af te vragen of ik te kritisch ben, ik durf gewoon te voelen.
Stop met denken, start met voelen
Eigenlijk is het helemaal niet zo ingewikkeld. In plaats van dat je je afvraagt waarom iemand wel of niet bij je past en waarom je wel of niet samen een stapje verder zou willen gaan, kun je ook voelen. Voel of je meer of minder energie krijgt van die persoon. Meer? Hartstikke leuk! Minder? Dan “next”, op naar de volgende! Ook als je de eerste twee dates nog meer energie voelde en bij de derde (of dertiende, of drieëndertigste) date de energie ineens minder wordt, maak je jezelf en de ander vrij door hier eerlijk over te zijn. Daarmee creëer je weer nieuwe kansen voor in de toekomst. Wat een fijn vooruitzicht!
Dit artikel verscheen eerder op 365dagensuccesvol.nl. Het origineel vind je hier.
